Highlander
Hou je van avontuur en wil je eens wat anders dan anders? Wandel je graag, zoek je verbinding met de natuur en vind je het leuk om nieuwe plekken te ontdekken en mensen vanuit de hele wereld te ontmoeten? Dan is de Highlander wat voor jou!
Highlander georganiseerde trekkings
Highlander: georganiseerde trekkings op verschillende plaatsen in de wereld (Amerika, Europa en Azië). Je gaat hierbij een aantal dagen in de natuur backpacken. Je draagt zelf alles wat je nodig hebt: water, eten, tentje, slaapmat, slaapzak, kookgerei en alles wat je verder nog mee wilt nemen. Hoe minder gewicht, hoe beter natuurlijk!
Het doel van de Highlander is om verbinding te zoeken met de natuur en met elkaar.
Er zijn verschillende afstanden die je kunt lopen:
- De Ursa Major is met ongeveer 160 km de langste en duurt vijf dagen;
- de Hercules is 95 km en vijf dagen;
- de Pegasus is 50 km en drie dagen;
- de Orion is 25 km en twee dagen;
- de Lyra is 25 km op één dag.
De Highlander is nadrukkelijk géén wedstrijd, het gaat om wandelen, de natuur in gaan en elkaar ontmoeten.
Highlander Ras al Khaimah
Wij zijn uitgenodigd om de Highlander in Ras Al Khaimah, een van de Verenigde Arabische Emiraten, te lopen. Deze trail voert dwars door het Hajargebergte. Het is één van de hoogste gebergtes op het Arabische schiereiland en strekt zich uit van de Emiraten tot aan Oman.
Het evenement vindt plaats nabij Jebel Jais, met 1.934 meter de hoogste bergtop in de Emiraten. Er is de mogelijkheid om de Pegasus van bijna 50 km in drie dagen en de Orion van bijna 30 km in twee dagen te lopen. In de toekomst hoopt men alle vijf de varianten hier aan te kunnen bieden. De Pegasus begint een dag eerder en de Orion start waar Pegasus de eerste dag eindigde. Beide volgen daarna samen dezelfde route.
Highlander Orion
Twee dagen voor de start van Highlander kom ik aan in Ras Al Khaimah en heb zo de tijd om te acclimatiseren en alvast kennis te maken met het emiraat Ras al Khaimah. Bij het verblijf bij Longbeach Campground ontmoet ik een aantal mensen die de Highlander ook gaan lopen. Sommigen doen de Pegasus, de driedaagse variant en een aantal doet de Orion, de tweedaagse variant.
Omdat er bij de Pegasus de eerste dag erg veel hoogtemeters gemaakt moeten worden (bijna 1.400 meter) en ik weet dat dat niet mijn sterkste punt is, heb ik voor de veilige weg gekozen en besloten om de Orion te lopen.
Met drie anderen, die ook de Orion gaan lopen, besluiten we om dit avontuur samen te gaan ondernemen. De bergen lonken, we zijn allemaal benieuwd wat er komen gaat en hebben er heel veel zin in.
Etappe 1: Jebel Jais - Wadi Naqat (20 km)
En dan is het zo ver: om 4.30 uur worden we opgehaald bij het hotel en rijden we naar de voet van Jebel Jais, het startpunt van de Highlander. Dit is ook de plek van het eerste kamp voor de deelnemers van Pegasus.
Het is nog donker, het is koud en mistig. De deelnemers die hier de nacht hebben doorgebracht, staan zich verkleumd op te warmen bij het vuur. Ze zijn erg enthousiast over de eerste wandeldag die ze gehad hebben en onder de indruk van de prachtige natuur waar ze onderweg doorheen zijn gekomen.
Intussen heeft de organisatie alles klaarstaan om de dag te kunnen starten. Alles is geregeld: het ontbijt, de lunch, het avondeten (een zakje met gevriesdroogde maaltijd waar je alleen maar kokend water bij hoeft te voegen), fruit, sportdrank, energierijke snacks voor tussendoor en elektrolyten-tabletten.
We melden ons bij de registratie, halen ons Highlander-paspoort op om onderweg onze stempels te verzamelen, stoppen alle verkregen maaltijden in de rugzak en dan zijn we klaar om op pad te gaan!
We vinden het begin van de route en al snel laten we het kamp achter in de mist. Het gebeurt hier niet vaak dat de bergtoppen in wolken zijn gehuld! Dit geeft een bijzondere, bijna mysterieuze sfeer in dit desolate landschap.
Het pad is goed te lopen, voert ons tussen de rotsen door en gaat de eerste tijd naar beneden. De wolken trekken ook iets op, waardoor we spectaculaire uitzichten krijgen. Het landschap bestaat hier vooral uit rotsige bergen, waar weinig vegetatie groeit en het is indrukwekkend om de aardlagen in zo veel verschillende richtingen te zien liggen.
We komen nog een aantal keer in de buurt van de enige asfaltweg die over deze berg loopt en verlaten dan voor de rest van de dag de bewoonde wereld. Af en toe halen we wat deelnemers in of worden we zelf ingehaald, maar meestal hebben we het pad voor onszelf.
Wat al snel duidelijk wordt, is dat de kilometers hier veel en veel trager gaan dan ons gebruikelijke wandeltempo. Het pad gaat afwisselend omhoog en omlaag en de vele kilo’s op onze rug maken dat we langzaam, maar gestaag vooruitkomen.
Na drieënhalf uur lopen hebben we ruim 8 km afgelegd en komen we bij het eerste checkpoint waar we onze volgende stempel in ons Highlander paspoort krijgen.
Dit checkpoint is belangrijk, want de deelnemers moeten hier vóór 12.30 uur passeren, anders kunnen ze wegens veiligheidsredenen niet langer mee doen aan het event (niet genoeg tijd om het kamp te halen) en moet de trail via de emergency exit verlaten worden. Gelukkig zijn wij ruim op tijd en hoeven we ons daar geen zorgen over te maken.
Na het checkpoint begint een fantastisch mooie afdaling tussen indrukwekkende rotsen. Behalve prachtig, is het ook erg steil en zwaar met de grote, deels trapsgewijze stappen die we naar beneden moeten zetten. Nu ben ik geen ongetrainde wandelaar, maar de combinatie van de steile afdaling en een zware rugzak maakt dat mijn knieën en heupen serieus beginnen te protesteren.
Elke stap wordt een kwelling, maar opgeven is geen optie en we vervolgen onze weg, we hebben nog vele kilometers te gaan. Onderweg bewonderen we de uitzichten op de bergen en de zee en we zien ook de mangroven in de verte liggen.
We hebben allemaal, gelukkig niet tegelijkertijd, onze dip onderweg, waarbij we het niet meer zien zitten, we ons afvragen waarom we dit in vredesnaam aan het doen zijn en of er ooit nog een einde komt aan het pad. Maar even diep ademhalen en om je heen kijken naar de overweldigende natuurpracht waar we ons in bevinden, doet ons beseffen wat een voorrecht het is om hier te mogen lopen en dat we er maar beter van kunnen genieten.
Met in mijn hoofd mijn mantra ‘One step at the time, every step is one closer to the camp’ herhalend gaan we de laatste bergtop van de dag over en krijgen we weer nieuwe vergezichten te zien om van te genieten. Het is fenomenaal, het lijkt wel alsof we in een canyon lopen.
En dan, na vele uren, is daar het moment dat we het kamp kunnen zien liggen! Helemaal beneden in het dal ligt Wadi Naqat: het eindpunt voor vandaag is in zicht! Wat een heerlijk gevoel is dat! Halverwege de afdaling worden we met gejuich aangemoedigd door een aantal mensen van de organisatie en ontvangen we weer onze stempel. We zijn er bijna!
Eenmaal aangekomen in het kamp, zoeken we een rustig plekje in het dal waar we gelijk onze tenten opzetten. En daarna even helemaal niks. Genieten van de plek waar we zijn, kijken naar de bergwand waar de komende uren nog vele andere deelnemers hun laatste afdaling voor de dag maken.
Zelfs als het al uren donker is, zien we af en toe nog hoofdlampjes op de berg verschijnen van laatkomers. Ook zij worden, soms door het hele kamp, met luid gejuich ontvangen en aangemoedigd voor hun laatste meters.
Er is een kampvuur waar iemand mooie liedjes speelt op zijn gitaar en waar we andere mensen ontmoeten en ervaringen van die dag delen met elkaar. Om negen uur wordt het stil in het kamp en zijn de meesten aan hun welverdiende nachtrust begonnen.
Dag 2: Wadi Naqat – Eindpunt (9 km)
Het is nog donker als ik wakker word. Ik sta op en loop (strompel) een rondje over het kamp en zie de zon achter de bergen opkomen. Wat voel ik me verbonden met deze plek en de schoonheid ervan!
Als de anderen ook wakker zijn, eten we wat, breken de tenten weer af, pakken onze rugzak in en zijn klaar voor de tocht van dag 2. Vandaag is niet zo’n lange dag, slechts 9 km tot aan de finish. Aan de blauwe hemel drijft hier en daar een wolk voorbij. Het belooft een mooie dag te worden en we hebben er zin in!
Het eerste deel van het pad is vlak, dat loopt lekker! Het landschap waar we doorheen lopen, is anders dan gisteren. Het is hier wat groener, omdat in deze vallei de grond wordt gebruikt voor landbouw. We worden nog steeds omringd door de majestueuze bergen.
We komen vandaag wat meer deelnemers tegen op het pad en dat is eigenlijk alleen maar leuk. Iedereen is goed gemutst en kijkt uit naar de finish.
Na bijna drie uur wandelen en ultiem genieten van de natuur om ons heen, zien we in de verte, onderaan de berg, de finish liggen.
Er volgt nog een steile afdaling (waarbij mijn benen weer roepen dat dit een heel slecht plan is) en dan worden de laatste stappen over de finish gezet! Wat een feest! We laten ons paspoort zien bij de administratie en ontvangen ons certificaat en speldje, terwijl de DJ op de achtergrond zijn muziek draait.
Een enkeling heeft nog energie over om te dansen. Wij gooien onze rugzakken neer bij de schaduwtent en ploffen voldaan neer. Het zit erop.
Het voelt onwerkelijk, alsof we minstens een week weg zijn geweest. Alle pijn en moeite is snel vergeten, wat rest zijn de herinneringen aan een prachtige hike en een geweldig avontuur! Wanneer gaan we weer?
Highlander praktische tips
Alles rondom deze Highlander is uitstekend georganiseerd. Twee weken voor de start van de Highlander is er een twee uur durende online briefing, waarbij alle informatie wordt gegeven die van belang is om van start te kunnen gaan. Zo is er een aantal zaken verplicht om mee te nemen als je aan de trekking begint.
Omdat er in de bergen geen water is en het onderweg erg warm kan worden, ben je verplicht minstens vier liter water bij je te hebben bij de start. De route wordt besproken, de veiligheid, hoe het transport met shuttlebussen naar het startpunt is geregeld en je krijgt allerlei tips om de tocht zo goed mogelijk te kunnen lopen.
En een heel belangrijke boodschap: Leave no trace! Natuur is waar het om draait tijdens deze hike en daar moeten we zuinig op zijn. Daarom wordt er benadrukt om geen andere sporen dan voetsporen achter te laten. Zelfs een klokhuis vergaat bijna niet in dit droge klimaat, dus ook die neem je mee in je afvalzakje!
Online is er een handboek met alle informatie beschikbaar en een praktische paklijst voor onderweg. Tijdens de hike zelf en op de overnachtingsplekken zijn er veel vrijwilligers die alles in goede banen leiden. Op de eerste avond van Pegasus zijn er verschillende dingen georganiseerd: er zijn sprekers, je kunt yoga doen, er wordt voedsel op een traditionele manier bereid.
De tweede nacht is op een meer afgelegen plek en daar worden verder geen activiteiten georganiseerd, maar ook daar zijn vrijwilligers die ervoor zorgen dat alles op rolletjes verloopt en bijvoorbeeld zorgen voor de voedseldistributie voor de laatste dag.
Ervaring met Highlander
Van tevoren had ik al heel veel zin om de Highlander te gaan lopen. En het was echt fantastisch, het was zelfs zo veel meer dan ik verwacht had! Het landschap was overweldigend, ik vond het heel bijzonder om zo veel verschillende mensen onderweg te ontmoeten en de organisatie had alles top geregeld.
Hoewel ik vooraf ook wat bedenkingen had over deze tocht: 200 deelnemers, dus in rijen achter elkaar lopen? Een DJ bij de finish? En... Een “Highlander” worden zei me ook niet zo veel, kan ik nu achteraf zeggen: te druk? Nee, ieder vertrekt op zijn/haar eigen tijd en eigen tempo, dus grote delen van de route heb je voor jezelf.
En als je dan over die finish stapt, dan ben je heel blij dat je het gehaald hebt en voelt het echt als een feestje, waar die DJ ook zeker bij past. En ja, nu ben, en voel ik me ook een echte Highlander!
Hanneke deed mee aan Highlander op uitnodiging van Ras Al Khaimah Tourism Development Authority en Piroth Kommunikation.
